Onlangs verscheen een bijzonder boek waarin de loopbaan van Coco Chanel (1883-1971) als een rode draad door de culturele geschiedenis van Parijs loopt. Het is daarmee het verhaal van de beroemde modeontwerpster maar ook een ode aan een tijdperk waarin kunst en literatuur nieuwe wegen insloegen, vooral in de Franse hoofdstad. Coco Chanel bewoog zich er in de hoogste kringen en was altijd nauw verbonden met kunstenaars. Ze werd erdoor beïnvloed en op haar beurt veranderde zij voor altijd het modebeeld.
Een fragment uit het boek:
‘Rivale Chiaparelli
Nadat Dali in 1916 naar Parijs verhuisde en in de groep surrealisten werd opgenomen, leerde hij in 1929 zijn vrouw Gala kennen en zou uiteindelijk 53 jaar met haar samenleven. In hetzelfde jaar leerde hij de op dat moment al beroemde Coco kennen. Dali was excentriek en Chanel was vrijgevochten, chic en elegant en ondanks dat Dali met Gala was getrouwd, ontwikkelde zich een hechte en dynamische vriendschap tussen deze twee zo van elkaar verschillende persoonlijkheden. In 1937 werd Dali door de surrealisten geïntroduceerd in de avant-garde. Via hen ontmoette hij Elsa Schiaparelli, de uit een aristocratisch milieu afkomstige Italiaanse modeontwerpster (1890-1973), die vond dat het niet haar taak was haar clientèle stijl en smaak te geven. De vernieuwende stromingen als het dadaïsme en surrealisme lokten haar en in de twintiger jaren ging ze in Parijs samenwerken met de absurdistische kunstenaars Francis Picabia, Marcel Duchamp en Man Ray, hierna gevolgd door Jean Cocteau, Salvador Dali en Meret Oppenheim. Dalí was sinds zijn kennismaking met Chanel geïnteresseerd in alle aspecten van de mode en hij vond in Schiaparelli een gelijke ten aanzien van het absurde. Samen creëerden ze de robe homard, de witte jurk met een kreeft erop en de chapeau chaussure, een hoed met een schoen erop. Een hesje werd naar een schilderij van Picasso ontworpen en een avondmantel naar een tekening van Jean Cocteau. Beeldhouwer Alberto Giacometti boetseerde de knopen en Meret Oppenheim bekleedde naar eigen idee een brede messing armband met pels. Zo kwamen de surrealistische thema’s aan bod, zoals de liefde, de erotiek en het oog, die deze kunststroming, die duurde van 1925 tot 1940, kenmerkten. Dali ontwierp met haar de kostuums voor het balletgezelschap Ballet Russe de Monte Carlo dat in 1933 werd gevormd uit de restanten van de fameuze Ballets Russes van Serge Diaghilev.
…’
Lees verder in de En Route voorjaarseditie (#183) waar het volledige fragment van dit hoofdstuk staat. Of nog beter: neem een abonnement op En Route, of geef er een weg, en ontvang het boek ‘Het Parijs van Coco Chanel’ (t.w.v. 25,99) als welkomstcadeau.
Klik hier voor een (cadeau-)abonnement
