De noordelijke Vogezen zijn voor veel Nederlanders een blinde vlek. En dat is zonde! Je hebt er schitterende loofbossen met ontelbare fiets en wandelroutes, pittoreske dorpjes, kanalen, meren en formidabel Frans eten met een Duits accent. In Pays de Bitche, Bitscherland (nee dat is geen flauwe grap), struikel je ook nog eens bijna letterlijk over de kasteelruïnes. Hoog tijd om het meest noordoostelijke puntje van Frankrijk te verkennen.
Het is nog heel vroeg en door de flarden ochtendmist doet het bos sprookjesachtig aan. Flink hijgend door de gemeen steile klim naar boven probeer ik mijn ervaren gids Céline bij te houden. ‘Gaat het nog?’ vraagt ze met een ondeugende blik in haar ogen terwijl ze achterom kijkt. Ik concentreer me op het bospad en knik alleen, om adem te sparen.
Het dikke bladerdak van de beuken en eiken langs het pad is ’s zomers afwisselend licht- en donkergroen gekleurd. De stammen van de bomen lijken hier in de Vogezen veel hoger en dikker dan bij ons. We lopen in een gestaag tempo verder omhoog en dan ineens doemen de roodkleurige zandstenen muren van kasteel Falkenstein op. Nou ja kasteel, de resten van wat ooit een immense vesting moet zijn geweest.
Ik ben dol op kastelen en dan kun je hier in de noordelijke Vogezen je hart ophalen. Volgens Céline waren de dichte bossen tijdens de Middeleeuwen in dit deel van Frankrijk vol gevaren. Het grensgebied was van enorm strategisch belang voor de hertogen van Lotharingen aan de ene kant en het Heilige Roomse (Duitse) Rijk aan de andere kant. In de 12e eeuw verrezen indrukwekkende burchten die uit rotsen werden gehouwen. Kasteel Falkenstein dateert van 1125 en is een van de oudste forten in de regio. Je moet hier geen hoogtevrees hebben. Een steile trap en een smal pad leiden ons naar boven. In een van de ruimtes dwarrelt de mist naar binnen. Ik vergaap me aan de dieprode kleur van de zandstenen muren.
‘De Vogezen zijn 135 miljoen tot 60 miljoen jaar geleden ontstaan,’ legt Céline uit terwijl ze op de rotsen tikt. ‘De rode zandstenen rotsformaties die je hier overal ziet zijn door het botsen van platen naar de oppervlakte gekomen.’ Wat een indrukwekkend verhaal. Vanochtend zijn we de enige bezoekers. Helemaal bovenop hebben we een fantastisch uitzicht op de dikke bossen. We houden even onze mond om te genieten van deze magische plek. Je hoort helemaal niets, behalve vogelgeluiden.
Als we weer aan de afdaling beginnen vertelt Céline dat Pays de Bitche onderdeel is van een grensoverschrijdend UNESCO biosfeerreservaat. Vroeger stonden de Fransen en Duitsers hier tegenover elkaar met wapens, maar tegenwoordig doen ze samen onderzoek naar de bijzondere dier- en plantsoorten die hier voorkomen. Denk aan slechtvalken die broeden in de rotsen en ruïnes van kastelen, raven en vele kikkersoorten. En als kers op de taart leven hier inmiddels ook weer lynxen, die eerder aan de Duitse kant zijn geherintroduceerd. De dieren worden door Duitse en Franse onderzoekers gemonitord. De kans is trouwens minimaal dat je de grootste katachtige van Europa ziet, want ze zijn heel schuw en leven diep in de bossen.
Het hele artikel over de noordelijke Vogezen lezen? Lees dan verder in de En Route zomereditie 2022 (#176), met nog meer aandacht voor de Grand-Est, te bestellen op de website: En Route edities bestellen.
Frankrijk is onze grote passie. Samen hebben we voor Dominicus twee themagidsen over Frankrijk geschreven en we organiseren en begeleiden reizen. We doen niets liever dan onontdekte juweeltjes in la douce France onder de aandacht brengen.
