In Frankrijk wordt relatief weinig Franstalige rock gemaakt en dat is best jammer. Want onderstaande artiesten bewijzen dat de taal zich perfect leent voor alle vormen van dit genre, van gruizige garagerock tot scheurgitarenmuziek.
Hoewel de Franstalige muziekscene vaak wordt gedomineerd door chanson en pop, zijn er ook opmerkelijke rockbands die ons laten zien dat de Franse taal zich perfect leent voor het creëren van krachtige en meeslepende muziek. Deze bands benutten rijke teksten en explosieve instrumentatie om de essentie van rock ’n roll te vangen, vaak met een unieke Franse twist. In dit artikel kijken we naar enkele van de meest invloedrijke Franstalige rockartiesten die de genregrenzen verleggen en ons herinneren aan de veelzijdigheid van de rock in het Frans.
BB Brunes is absoluut een van mijn favoriete Franstalige bands. Hun garagerock is om van te smullen en doet af en toe denken aan The Libertines, The Strokes en The White Stripes. Dis-moi is hun grootste hit, een nummer dat je graag meeschreeuwt in de refreinen.
De bewering dat Fransen niet weten wat grauwe rock ’n roll is, is de grootste onzin ooit. Luister maar eens naar Un jour en France van Noir Désir. Het nummer is donkerder dan dit wordt het niet, vooral door de achtergrond van de ‘moordende frontman’ van de band. Ook hier scheuren de gitaren en klinkt het heerlijk rauw.
Een van de bekendste en oudste bands uit Frankrijk is toch wel Indochine, opgericht in de vroege jaren ’80, in de tijd van de new wave. Tot op de dag van vandaag zijn ze nog altijd populair bij een enorm publiek. Het nummer Alice & June is nog redelijk ‘jong’; de videoclip dateert uit 2009, wat bewijst dat de band altijd met de tijd meegaat. Zo is de laatste single van de band, Karma Girls, uit 2019 weer een stuk elektronischer. Geweldig dat je jezelf zo kunt blijven heruitvinden!
Als ik het nummer Ça me vexe van Mademoiselle K had gehoord toen ik een jaar of zestien was, had ik me ongetwijfeld eerder aan het zingen in het Frans gewaagd. Katerine Gierak is een perfect tieneridool, met haar eigenaardige stijl, sterke attitude en voor jongeren heel herkenbare teksten. In 2015 bracht de band een volledig Engelstalig album uit, maar gelukkig volgde in 2017 weer een onvervalste Franstalige rockplaat.
Nog even een ‘oudje’: Jeune et con van Damien Saez. Hij is naar eigen zeggen geïnspireerd door artiesten als Led Zeppelin en de Sex Pistols, maar verwacht niet dat het heel stevig of punky is. Wél is het een perfect nummer om al je frustraties even van je af te laten glijden. Saez schreef in 2016 ook een prachtig lied voor de slachtoffers en nabestaanden van de aanslag in het Bataclan-theater in Parijs: Les enfants paradis.
Ondanks de schaarste aan Franstalige rock in Frankrijk, bewijzen deze artiesten dat de Franse taal ideaal is voor het uitdrukken van de kracht en emotie die dit genre tot leven brengt. Hun unieke geluiden en onvergetelijke nummers laten ons zien dat rock ’n roll niet gebonden is aan de Engelse taal. Van de energieke klanken van BB Brunes tot de diepere lading van Noir Désir en de vernieuwende stijl van Indochine, Franstalige rock blijft een verborgen juweeltje. Laten we deze artiesten en hun muziek omarmen en de diversiteit van de rockcultuur in het Frans verder verkennen. Wie weet wat voor parels we nog kunnen ontdekken!